+48 55 242 92 43 refermis@werbisci.pl

Historia

Historia muzeum

Prawie od początku cechą charakterystyczną klasztorów werbistowskich są urządzane przy nich muzea, albo przynajmniej gabloty z przedmiotami z terenów, na których pracują misjonarze. Miały one pomagać w pogłębianiu wiedzy na temat „dalekich krajów” i budzić zainteresowanie misjami.

Muzeum Misyjno-Etnograficzne w Pieniężnie jest spadkobiercą działalności kolekcjonerskiej, która na terenach Polski rozpoczęła się jeszcze przed II wojną światową. W 1930 roku o. Emil Drobny SVD zorganizował muzeum misyjne w Domu Królowej Apostołów w Rybniku. Druga kolekcja powstała w latach 1931-33 w Domu św. Józefa w Górnej Grupie na Pomorzu. Opiekę nad nią sprawowali ojcowie: Piotr Gołąb SVD i bł. Stanisław Kubista SVD.

W wyniku okupacji i działań powojennych zbiory te w dużej mierze uległy zniszczeniu lub zaginęły. Dopiero w 1964 roku udało się reaktywować wcześniejszą działalność. W siedzibie Misyjnego Seminarium Duchownego Księży Werbistów w Pieniężnie założono gabinety misyjno-etnograficzne. Przyczynili się do tego ojcowie werbiści: Józef Seyda, Antoni Koszorz, Ewald Mandelka i Stanisław Ograbek. Placówka przejęła resztki ocalałych eksponatów z Rybnika, Górnej Grupy oraz Nysy. Nie bez znaczenia były darowizny z prywatnych zbiorów znajdujących się w posiadaniu niektórych ojców i braci. Jednak zasadniczy wpływ na dynamiczny rozwój kolekcji miała wielka ofiarność polskich misjonarzy werbistów rozsianych po całym świecie.

W 1980 roku zmieniono nazwę placówki na Muzeum Misyjno-Etnograficzne. Cztery lata później, dzięki szczególnemu zaangażowaniu ówczesnego dyrektora, o. Eugeniusza Śliwki SVD, została otwarta całkowicie nowa ekspozycja stała. Od 1998 roku funkcję dyrektora muzeum pełni o. Wiesław Dudar SVD.